Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2014

Κομοτηναίος ο υπαίτιος για τις θηριωδίες





 Πριν λίγο καιρό, μαζί με κάποιους φίλους, επισκεφτήκαμε μία γειτονική πόλη. Εκεί γνώρισα κάποιους φίλους των φίλων μου και καταλήξαμε σε ένα ταβερνάκι για ουζάκι. Η συζήτηση μας, γύρω από την οικονομική κρίση και τους ανάξιους πολιτικούς, οι οποίοι κατάφεραν, ένα τόσο υπερήφανο λαό να χάσει την αξιοπρέπειά του. Αναφερθήκαμε στην ιστορία της πατρίδας μας και κατά πόσο είναι δυνατή η επανάληψή της,  τότε η κόρη του ενός ζευγαριού, η οποία  είχε τα μισά μου χρόνια, με ρώτησε αν γνώριζα ιστορία. Η απάντηση μου ναι μεν αρνητική, αλλά με δόση ειρωνείας, σαν να της έλεγα : << έχω τα διπλάσια χρόνια από εσένα είναι δυνατόν να μην γνωρίζω ιστορία  >>;
 Από εκείνη την ημέρα, αυτή η ερώτηση τριγυρνούσε συνέχεια στο μυαλό μου, τελικά γνώριζα Ιστορία ; Δυστυχώς ΟΧΙ. Έτσι αποφάσισα, έστω και καθυστερημένα, να μάθω ότι μπορούσα για την ιστορία της πατρίδας μου , τι έκαναν οι σύμμαχοί της, τι έκαναν οι εχθροί της και τι έκαναν οι ήρωες της. Έπρεπε οπωσδήποτε να μάθω , να μελετήσω και κατ’ επέκταση να μοιραστώ ότι γνώσεις αποκτούσα, γιατί σαν και μένα πιστεύω θα υπάρχουν κι άλλοι. Όπως καταλαβαίνετε δεν έτρεξα σε κάποια βιβλιοθήκη, αλλά ούτε προσπάθησα να βρω τους παλιούς καθηγητές μου για να μου μεταφέρουν τις γνώσεις τους, γιατί αυτά που ζητούσα, ίσως να μην τα γνώριζαν ούτε ο ίδιοι.
 Πολύ απλά, άνοιξα τον υπολογιστή μου και συνδέθηκα στο διαδίκτυο. Άρχισαν να ξεπηδούν στην οθόνη μου εκατοντάδες σελίδες με χιλιάδες θέματα. Άνοιγα τη μια σελίδα μετά την άλλη και δεν ήξερα ποια να διαβάσω. Σε κάποια σελίδα είδα τη λέξη Κομοτηνή , εδώ είμαστε σκέφτηκα θα μάθω για την πόλη που γεννήθηκα και κατοικώ. Έκανα στα γρήγορα έναν καφέ, βολεύτηκα στην πολυθρόνα μου, άναψα τσιγάρο και ετοιμάστηκα να διαβάσω τα καλά και τα άσχημά της, αλλά γιατί πάντα  μαθαίνουμε πρώτα τα άσχημα ποτέ δεν το κατάλαβα.
 Και αρχίζω την ανάγνωση……
Από την Κομοτηνή ο φοιτητής Οκτάι Εγκίν γιος  μουσουλμάνου βουλευτή του Νομού Ροδόπης ο δράστης  που τοποθέτησε τον εκρηκτικό μηχανισμό στο σπίτι που γεννήθηκε ο Κεμάλ Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη, και έχω την εύλογη απορία ποια Θεσσαλονίκη ; O Μουσταφά Κεμάλ ο πατέρας των τούρκων γεννήθηκε σε ένα μικρό χωριουδάκι έξω από τον Λαγκαδά  και μέχρι την ηλικία των οχτώ βοσκούσε αγελάδες και πρόβατα, το όνομα του χωριού Χρυσαυγή, μια λέξη σύνθετη από τη λέξη χρυσή και αυγή. Εσείς τώρα τι πιστεύετε, αν οι τούρκοι γνώριζαν ότι ο Κεμάλ ήταν γέννημα θρέμμα χρυσαυγίτης, θα τον έκαναν ποτέ πατέρα του τούρκικου κράτους ; δε νομίζω. Οι νεανικές συναναστροφές ήταν με Έλληνες ψαράδες . Ο Ιωάννης Τίκκης, στο επάγγελμα ψαράς, όλη την ήμερα στη θάλασσα ψάρευε, τον έτρωγε η αλμύρα, αλλά όταν έβγαινε στη στεριά, κρατώντας γερά το παλαμάρι έδενε τη βάρκα του και το βλέμμα του έψαχνε να βρει την αδελφή ψυχή τον Κεμάλ. Επίσης δεν γνώριζαν ότι ο Κεμάλ ήταν Εβραϊκής καταγωγής από την αίρεση των Ντονμέδων. Οι Ντονμέδες αριθμούσαν κοντά στα 15,000 άτομα, και ήταν μια υπόγεια αίρεση Σαμπεταϊνών Εβραίων που είχαν μουσουλμανικά ονόματα, και που προς τα έξω συμπεριφέρονταν ως Μουσουλμάνοι, αλλά κρυφά πίστευαν στον Σαμπετάι Σέβι, τον ψευδή Μεσσία του 17 ου αιώνα, και διεξήγαγαν προσεκτικά φυλασσόμενες προσευχές και τελετουργίες στο όνομα του.
 Αν τα γνώριζαν όλα αυτά οι τούρκοι, όχι μόνο πατέρα τους δεν θα το έκαναν αλλά θα τον έστελναν πίσω στα πρόβατα και τις αγελάδες του και όταν ήθελε να αλλάξει τον αέρα του θα πήγαινε κατά θάλασσα μεριά.. Αλλά επειδή, όλα αυτά κρύβονται για πολλά πολλά χρόνια πολύ καλά, οι τούρκοι θεωρούν το σπίτι του στη Θεσσαλονίκη ιερό και τόπος προσκυνήματος. Δεν επιτρέπετε σύλλογος η σχολείο να διοργανώσει εκδρομή και να μην τιμήσουν το σπίτι του Κεμάλ .
 Είναι ένας τρόπος να τονώσουν το εθνικό φρόνημα του κάθε τούρκου εθνικιστή. Και τι άλλο τρόπο νομίζετε ότι βρήκαν  εκτός από το προσκύνημα, μα φυσικά να βάλουν μια βόμβα αλλά δεν το έκανα εγώ γιος μουσουλμάνου βουλευτή από την Κομοτηνή αλλά οι γκιαούρηδες.
Συμπέρασμα, αυτό που μάθαμε στο σχολείο ότι κάθε κανόνας έχει τις εξαιρέσεις του εδώ δεν ισχύει , αυτό που ισχύει και είναι πλέον κανόνας  είναι ότι ΌΛΟΙ ΟΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΆΝΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΈΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ .
 Και ενώ ο μουσουλμάνος φοιτητής συλλαμβάνεται , ομολογεί και προφυλακίζεται  τα νέα φτάνουν στην Κωνσταντινούπολη με ψεύτικες φωτογραφίες και ψεύτικες ειδήσεις . Οι Γκιαούρηδες έβαλαν βόμβα στου πατέρα μας το σπίτι και το κατέστρεψαν.
Οι φωτογραφίες, δείχνουν σχεδόν ολική καταστροφή, ενώ έχουν σπάσει μόνο λίγα τζάμια. Ας είναι καλά η γυναίκα του τούρκου Πρόξενου στη Θεσσαλονίκη η όποια στις 3 Σεπτεμβρίου του 1955 κάλεσε Έλληνα φωτογράφο και του ζήτησε να φωτογραφήσει τον περίβολο του Προξενείου, το οποίο στεγάζεται δίπλα στο υποτιθέμενο σπίτι του Μουσταφά Κεμάλ. Τις φωτογραφίες τις ζήτησε ως ‘ενθύμιο’, διότι την επομένη θα αναχωρούσε για την Τουρκία.

 Τα μεσάνυχτα της 5ης προς 6η Σεπτεμβρίου εξερράγη βόμβα στον κήπο του τουρκικού Προξενείο. Στις 4:00 το απόγευμα η τουρκική εφημερίδα İstanbul Ekspres κυκλοφόρησε σε έκτακτη έκδοση και δημοσίευσε τις φωτογραφίες της συζύγου του Τούρκου Προξένου φρικτά παραποιημένες,. 
Πριν ακόμα μεταδοθεί η είδηση από τον τουρκικό τύπο, συγκεντρώθηκαν μπροστά στο μνημείο του Κεμάλ στο Ταξίμ της Πόλης πλήθος φανατισμένων και οργανωμένων τούρκων, ενώ φορτηγά αυτοκίνητα μετέφεραν συνέχεια ομάδες κρούσης από άξεστους Τούρκους επαρχιώτες.
Στις 5 το απόγευμα, το μαινόμενο πλήθος των 50.000 ατόμων εξοπλισμένοι με τσεκούρια, ρόπαλα, αξίνες, σιδερένιους λοστούς, σφυριά και μπιτόνια βενζίνης στράφηκε κατά των Ελλήνων της Πόλης και των περιουσιών τους. Οι επιδρομείς φονιάδες υπό την καθοδήγηση της παρακρατικής οργάνωσης «η Κύπρος είναι τουρκική» και με συνθήματα «θάνατος στους γκιαούρηδες», «σφάξτε τους Έλληνες προδότες» και άλλα πολλά επιδόθηκαν σε κάθε είδους βαρβαρότητα. Βιασμοί γυναικών, μικρών κοριτσιών, αλλά και αγοριών, πυρπολήσεις εκκλησιών, οικιών, καταστημάτων, καταστροφή τάφων και κοιμητηρίων, λεηλασίες και κάθε είδους καταστροφή σε ελληνικά ιδρύματα . Οι λεηλασίες κράτησαν μέχρι τις πρωινές ώρες της 7ης Σεπτεμβρίου, όταν επενέβη ο Στρατός, καθώς η κατάσταση κινδύνευε να τεθεί εκτός ελέγχου.
Οι αγριότητες πολλές. Mέσα στη μέση του δρόμου, ο όχλος περικύκλωσε ένα κοριτσάκι 6 ετών, το παρέδωσε σ΄ έναν ημιπαράφρονα χαμάλη γνωστό ως «γορίλα» και εκείνος παρουσία δύο χιλιάδων ατόμων το βίασε επανειλημμένως, ενώ το πλήθος ούρλιαζε, «αυτά παθαίνουν οι Έλληνες. Σκότωσέ την, σκότωσέ την την σκύλα την Ελληνίδα».
Κύματα όχλου μπήκαν σε μια εκκλησία, για να την καταστρέψουν. Μέσα όμως βρισκόταν εκείνη την στιγμή ο αρχιδιάκονος, ο οποίος επιχείρησε να τους εμποδίσει. Οι Τούρκοι άρχισαν να τον ξυλοκοπούν και να προσπαθούν να του βγάλουν τα ράσα.. Από τις φωνές, τα ουρλιαχτά και την φασαρία ανησύχησε η μητέρα του  κι έντρομη έτρεξε στην εκκλησία. Το πλήθος την κύκλωσε και άρχισε να την κτυπά, ενώ πιο πέρα ο γιος της δεμένος πισθάγκωνα σε μια καρέκλα μεταφέρθηκε  από το πλήθος στην έξοδο. Εκεί αφού τον άφησαν, ανέθεσαν σε έναν αλήτη να τον ξυρίσει χωρίς σαπουνάδα. Όταν τον ξύρισαν, τον μετέφεραν στο καμπαναριό από κάτω και του 'καναν περιτομή. Ύστερα τον άφησαν εξαντλημένο να αιμορραγεί.
Έκτροπα κατά των Ελλήνων δεν έγιναν μόνο στην Κωνσταντινούπολη, αλλά και στη Σμύρνη.
Το Πογκρόμ κατά του Ελληνισμού της Πόλης προκάλεσε:

* τον θάνατο 16 Ελλήνων και τον τραυματισμό 32
* τον θάνατο ενός Αρμένιου
* τον βιασμό 12 Ελληνίδων
* τον βιασμό αδιευκρίνιστου αριθμού ανδρών (εξαναγκάστηκαν να υποστούν περιτομή)
* Την καταστροφή:
– 4.348 εμπορικών καταστημάτων
– 110 ξενοδοχείων
– 27 φαρμακείων
– 23 σχολείων
– 21 εργοστασίων
– 73 εκκλησιών
– περίπου 1000 κατοικιών, όλα ελληνικής ιδιοκτησίας.

Το οικονομικό κόστος των ζημιών υπολογίστηκε από την ελληνική κυβέρνηση σε 500.000.000 δολάρια ενώ σύμφωνα με διεθνείς οργανισμούς σε 150.000.000 δολάρια. Η οικονομική αιμορραγία και ο φόβος ανάγκασαν χιλιάδες Έλληνες ομογενείς να μεταναστεύσουν στην Ελλάδα.
Αργότερα, το τουρκικό κράτος δια του προέδρου Τζελάλ Μπαγιάρ υποσχέθηκε αποζημίωση για την καταστροφή των ελληνικών περιουσιών. Στην καλύτερη των περιπτώσεων δεν ξεπέρασε το 20% των απαιτήσεών τους .
 Η ελληνική κυβέρνηση για να ευχαριστήσει και να τιμήσει την γενναιοδωρία του τούρκου προέδρου Τζελάλ Μπαγιάρ δίνει το όνομα του σε μειονοτικό σχολείο της πόλης μας. Μπράβο μας.
Και όλα αυτά μη νομίζετε ότι έγιναν τυχαία όχι. Αφορμή ήταν ο επαναστατικός αγώνας των Κύπριων τον Απρίλιο του 1955 εναντίον της μεγάλης Βρετανίας αφού δεν αναγνώριζε το δικαίωμα του κυπριακού ελληνισμού για αυτοδιάθεση.
 Η Ελλάδα κάνει προσφυγή στον ΟΗΕ και η μεγάλη Βρετάνια συγκαλεί τριμερή διάσκεψη και εμπλέκει και την Τουρκία ενώ η Τουρκία είχε παραιτηθεί από τα δικαιώματα της Κύπρου υπέρ της Βρετανίας από το 1878 με τη συνθήκη της Κωνσταντινούπολης που στην ουσία είχε πουλήσει το νησί στους Βρετανούς.
Η οικονομική κατάσταση στην Τουρκία δεν ήταν ανθηρή, ενώ ο εθνικιστικός πυρετός ανέβαινε, καθώς οι Ελληνοκύπριοι διεκδικούσαν την ένωση της μεγαλονήσου με την Ελλάδα. Ήταν μια καλή αφορμή για τους Τούρκους ηγέτες να αποσπάσουν την κοινή γνώμη από τα προβλήματά της, στρέφοντάς την κατά της ελληνικής μειονότητας που ευημερούσε. Στις 28 Αυγούστου 1955 ο Μεντερές ισχυρίστηκε δημόσια ότι οι Ελληνοκύπριοι σχεδίαζαν σφαγές κατά των Τουρκοκυπρίων. Το 1955 τη γειτονική μας χώρα κυβερνούσε ο Αντνάν Μεντερές
Το επίθετό του προέρχεται από την ελληνική λέξη Μαίανδρος και το έλαβε μετά την υπό του Κεμάλ Ατατούρκ επιβολή της υποχρεωτικής πατρογονικής επωνυμίας από τον ποταμό Μαίανδρο όπου και διατηρούσε πολλά πατρικά κτήματα.
Αν όμως ο Μεντερές ήταν λίγο φιλέλληνας θα γνώριζε το δημοτικό άσμα που λέει  : Τρίτη εγεννήθη ο Διγενής και Τρίτη θα πεθάνει. Θα φρόντιζε λοιπόν κάθε Σεπτέμβρη να φεύγει για διακοπές
Και επειδή, κανείς δεν μένει ατιμώρητος, έτσι και ο Μεντερές  καταδικάστηκε τετράκις σε θάνατο δι' απαγχονισμού, καταδίκη η οποία εκτελέστηκε στις 17 Σεπτεμβρίου του 1961 για πλήθος αδικημάτων, μεταξύ των οποίων και για τους διωγμούς των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, γεγονότα που έμειναν γνωστά ως <<ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΑΝΑ>>
     Κι αν αναρωτιέστε τι απέγινε ο συμπατριώτης μας Οκτάι Εγκίν μετά την ομολογία του, έμεινε 5,5 μήνες προφυλακισμένος. Το Εφετείο διέταξε την συνέχιση της κράτησής του επειδή ήταν “ύποπτος φυγής”. Το ίδιο δικαστήριο, με την ίδια σύνθεση, διέταξε -μάλλον κατόπιν υψηλών παρεμβάσεων, την αποφυλάκισή του, κρίνοντας ότι δεν ήταν πλέον ύποπτος φυγής.
  Λίγο αργότερα ο τότε Τούρκος Πρόξενος της Κομοτηνής Αχμέτ Ουμάρ, τον φυγάδευσε με το αυτοκίνητό του στην Τουρκία, έχοντάς τον κρυμμένο στο Πορτ-μπαγκάζ του αυτοκινήτου. Αργότερα έγινε Γενικός Διευθυντής της Κρατικής Ασφάλειας και Νομάρχης Νεάπολης Καππαδοκίας.
  Και εμείς πιστεύουμε ότι το πρόβλημα είναι σημερινό. Από ανέκαθεν στη χώρα μας οποίος ήθελε έμπαινε και όποιος ήθελε έβγαινε. Το μόνο κακό είναι ότι σήμερα μόνο ΜΠΑΙΝΟΥΝ.

                       Υ.Γ. Ένα θερμό ευχαριστώ στη φίλη μου που μου επέτρεψε να δημοσιεύσω αυτό το κείμενο


Ορφέας*




                                                              


1 σχόλιο:

Τα σχόλια για λόγους ορθής χρήσης του διαδικτύου πρώτα ελέγχονται. Δεν λογοκρίνουμε απόψεις παρά απαγορεύουμε άσεμνες εκφράσεις, προβοκάτσια και προπαγάνδα. Κάποιος διαχειριστής θα ελέγξει το σχόλιό σας και θα δημοσιευτεί το συντομότερο.