Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

Το τσάι Tuvunu δεν προλαβαίνει να συγκεντρώνει εγχώριες και παγκόσμιες διακρίσεις!!!!

Επενδύοντας, με όραμα, σε ένα εξαιρετικό αυτοφυές βότανο της ελληνικής γης, ο Δημήτρης Κρις βλέπει, μέσα σε οκτώ μόλις μήνες, το τσάι του να απογειώνεται προς τις μεγαλύτερες αγορές του εξωτερικού.

Tο πρώτο τσάι «Tuvunu» εμφιαλώθηκε το Φεβρουάριο του 2013. Η ιδέα, ωστόσο, να παρασκευάσουμε ένα τέτοιο προϊόν υπήρξε στις αρχές του 2010. Εκείνη την περίοδο, ο Δημήτρης Πολιτόπουλος, διευθύνων σύμβουλος της Ζυθοποιίας Μακεδονίας–Θράκης κι εγώ ερευνούσαμε τις δυνατότητες επέκτασης στη γειτονική αγορά της Κωνσταντινούπολης...


Βλέποντας ότι το αλκοόλ τελεί υπό διωγμόν, σκεφθήκαμε το τσάι. Ένα ρόφημα που πίνει όλος ο πλανήτης. Και είπαμε: «Θα το κάνουμε». Τα πρώτα δύο χρόνια έπρεπε να περιμένουμε να αρθεί ένα βασιλικό διάταγμα που απαγόρευε στις ζυθοποιίες να παράγουν οτιδήποτε άλλο εκτός από μπίρα. Ο νόμος αυτός ίσχυε από τότε που η Ζυθοποιία Φιξ προμήθευε το παλάτι και διατηρούσε το μονοπώλιο μπίρας στην Ελλάδα για 100 χρόνια. Όταν μας δόθηκε το πράσινο φως, ξεκίνησα να πηγαίνω στα βουνά της Ξάνθης και της Ροδόπης και να συναντώ έναν-έναν τους παραγωγούς. Οι περισσότεροι με αντιμετώπιζαν σαν εξωγήινο. Με θεωρούσαν έναν απατεώνα σαν όλους τους άλλους. Ήταν λογικό, όμως, αφού μέχρι τότε οι άνθρωποι αυτοί –Πομάκοι στην πλειοψηφία τους που ζουν απομονωμένοι σε μεγάλο υψόμετρο– ήξεραν να καλλιεργούν μόνο καπνά.




Η συμφωνία με τους παραγωγούς ήταν η εξής: Κλείναμε ένα πολυετές συμβόλαιο με εγγυημένη τιμή για όλα τα χρόνια και τους παρείχαμε τα σπορόφυτα επί πιστώσει. Στον τρίτο χρόνο, θα κάναμε απόσβεση του κόστους αγοράς σπόρου. Παράλληλα, τους μαθαίναμε πώς να δημιουργούν νέους σπόρους από το ίδιο το φυτό μετά την πρώτη παραγωγή. Η προσφορά μας ήταν ασύγκριτα συμφέρουσα. Σε αντίθεση με τον καπνό, που είναι κοπιαστική καλλιέργεια, απαιτεί λιπάσματα και δεν έχει σταθερή τιμή, τους ζητούσαμε να καλλιεργούν τσάι, το οποίο θέλει πότισμα μόνο στην αρχή για να «δέσει». Επενδύσαμε σε ένα εξαιρετικό προϊόν της ελληνικής γης, αυτοφυές βότανο με καταπληκτικό άρωμα. Μια παραγωγή που κάνει καλό στο περιβάλλον και στον τόπο. Σήμερα έχουμε λίστα αναμονής από καλλιεργητές: κοιτάζω έτσι ώστε τα σπορόφυτα να φτάσουν για όλους όσους ενδιαφέρονται να φυτέψουν. Ξεκινήσαμε με σπορά που δεν ξεπερνούσε τα 200 στρέμματα και σήμερα δεν ξέρω κι εγώ πόσα στρέμματα νοικιάζουμε. Η συνταγή του ροφήματος δεν ήταν εύκολη. Συνδυάσαμε το τσάι με φρέσκο χυμό λεμονιού, μέλι και ακατέργαστη μαύρη ζάχαρη. Για ένα χρόνο, ωστόσο, παλεύαμε με τους χημικούς και τους τεχνολόγους τροφίμων να σταθεροποιήσουμε το τελικό προϊόν –το εκχύλισμα του τσαγιού είναι ζωντανό. Δεν είχαμε να κάνουμε με μια παχύρρευστη πάστα που την αραιώνεις με νερό, όπως γίνεται με τα περισσότερα αναψυκτικά. Σήμερα, το τσάι «Tuvunu» εξάγεται ήδη στις αγορές του Σικάγο, του Λος Άντζελες και της Αγγλίας, σύντομα θα ακολουθήσουν αυτές της Ρωσίας, ενώ, συγχρόνως, διατίθεται σε επιλεγμένες εγχώριες αλυσίδες σουπερμάρκετ, καθώς και σε μικρότερα καταστήματα. Το να εξασφαλίσεις ένα ράφι στα μεγάλα σουπερμάρκετ δεν είναι εύκολο. Πρέπει να πείσεις ότι γρήγορα θα κερδίσουν από το προϊόν. Έχει σημασία να κοινοποιείς ευθαρσώς τις αξίες σου στους εμπόρους. Ότι πρόκειται για ένα προϊόν καλό για το περιβάλλον, για τον καλλιεργητή και για τον καταναλωτή: μπορεί να το πιει χωρίς να σκέφτεται ότι θα παχύνει. Ακόμα και στις συναλλαγές δεν χρησιμοποιούμε χαρτί. Δεν στέλνουμε και δεν λαμβάνουμε φαξ. Έχουμε τα πάντα σε στικάκια, ώστε να μειώνουμε το ανθρακικό αποτύπωμα. Και επίσης, δεν έχουμε διαφήμιση. Στόχος μας είναι να το βάλουμε στο χέρι του τελικού καταναλωτή και να μιλήσει από μόνο του. Ό, τι είναι αληθινό, είναι και δυνατό.



Εκτός από το τσάι, προχωρούμε ήδη στην παραγωγή νέων προϊόντων. Το δεύτερο βήμα μας είναι το ανθρακούχο νερό εμπλουτισμένο με ελληνικά βότανα, ενώ πειραματιζόμαστε και πάνω σε νέες συνταγές με μέντα, χαμομήλι και φλαμούρι. Δεν με ενδιαφέρει να ταυτίσω τα προϊόντα «Tuvunu» με το όνομά μου. Η Coca Cola ταυτίζεται με κάποιον συγκεκριμένο άνθρωπο; Με ενδιαφέρει τα προϊόντα αυτά να αντέξουν στο χρόνο και να ταυτιστούν με την Ελλάδα. Το σημαντικό είναι να διαλέγεις σωστούς συνεργάτες και σωστούς συνεχιστές. Δεν θα είμαι πάντα αυτός που θα τα «τρέχει» –εγώ, άλλωστε, μπορεί να κλείσω τον κύκλο μου. Οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι είναι όσοι βλέπουν τη ζωή τους σαν μια σειρά από κύκλους, παρά ως μια ευθεία. Κι όσο περισσότερους κύκλους έχεις στη ζωή σου, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες να βρεις αυτό που πραγματικά σου αρέσει και σε κάνει χαρούμενο.

Τα προηγούμενα χρόνια έκανα διαφορετικά πράγματα σε διαφορετικά μέρη του κόσμου. Έτσι, όμως, έμαθα τι ήθελα και τι δεν ήθελα. Η οικογένειά μου συνέβαλε σε αυτό: οι παππούδες και οι γιαγιάδες ήρθαν σταδιακά από την Κωνσταντινούπολη. Οι γονείς μου γεννήθηκαν στη Θεσσαλονίκη. Ωστόσο, τη δεκαετία του εβδομήντα εγκαταστάθηκαν στη Νέα Υόρκη. Εγώ γεννήθηκα στη Νέα Υόρκη. Έζησα για λίγα χρόνια στη Θεσσαλονίκη και, ενήλικας πια, έφυγα για να σπουδάσω Πολιτικές Επιστήμες στο Sarah Lawrence College. Για μια δεκαετία δούλευα στη Νέα Υόρκη ως οδηγός ταξί, ως διευθυντής σε αντιπροσωπεία αυτοκινήτων, ενώ παράλληλα έγραφα για τον Εθνικό Κήρυκα. Το 1998, επέστρεψα στην Ελλάδα και δούλεψα στη Νομαρχία Θεσσαλονίκης για το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού. Το 2000 μετακόμισα στην Πράγα ως υπεύθυνος εκδόσεων στην PriceWaterhouse. Πίσω στην Ελλάδα, ασχολήθηκα με την πολιτική σε επίπεδο περιφέρειας –έγραφα προεκλογικές ομιλίες, σχεδίαζα φυλλάδια και εκδηλώσεις. Ώσπου το 2005 ξεκίνησα να δουλεύω στην οικονομική εφημερίδα Εξπρές ως διευθυντής εταιρικής ανάπτυξης. Το δημοσιογραφικό σινάφι δεν με εξέφρασε ποτέ. Ήθελα να ασχοληθώ με κάτι απτό. Με κάτι που μπορείς να το κρατήσεις στο χέρι σου. Στη δημοσιογραφία, αναγκάζεσαι να γράφεις για το τι κάνουν οι άλλοι. Χάρη σε αυτή τη δουλειά, ωστόσο, γνώρισα τον Δημήτρη Πολιτόπουλο της Ζυθοποιίας Μακεδονίας-Θράκης. Ο Δημήτρης είναι μαχητής. Έβγαλε πρώτος ελληνική μπίρα, δίνοντας μάχη με τις πολυεθνικές. Πολέμησε και επέζησε κόντρα σε όλες τις προβλέψεις. Η αποφασιστικότητά του με ενέπνευσε: αν δεν ήταν αυτός, ίσως να μην έμενα στην Ελλάδα.



Αφιέρωμα: www.andro.gr


4 σχόλια:

  1. ΣΙΓΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΟΠΟΥΛΟ ΕΔΩ Ο ΑΡΗΣ ΕΙΠΕ ΠΩΣ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ CERN!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πασόκε την παπαριά σου αν δεν την πεις δεν αντέχεις, τράβα στο κτήμα - δάσος του Βαβατσικλή, σε ψάχνει η κυρία με την παντόφλα

      Διαγραφή
  2. Αν είχαμε ως ΡΟΔΟΠΙΤΕΣ στοιχειώδη αγάπη(τουλάχιστον) για τον τόπο μας δεν θα έπρεπε να κυκλοφορεί ΚΑΝΕΝΑ άλλο προιόν πέρα από αυτά της ΒΕΡΓΙΝΑ στην περιοχή μας.Με AMSTEL,KAISER,HEINEKEN κ.τ.λ. τα δανεικά χρήματα του φτωχοέλληνα πηγαίνουν κατευθείαν στους Ολλανδούς.Και η Αθηναική Ζυθοποιία είναι των Ολλανδών!! Η ΒΕΡΓΙΝΑ βοηθάει ΑΜΕΣΑ την τοπική κοινωνία και χρέος ΟΛΩΝ ΜΑΣ είναι να καταναλώνουμε οτιδήποτε από τα υπέροχα και ποιοτικά προιόντα της.Τουλάχιστον τώρα ας σκεφτούμε και ας φερθούμε ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΑ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλια για λόγους ορθής χρήσης του διαδικτύου πρώτα ελέγχονται. Δεν λογοκρίνουμε απόψεις παρά απαγορεύουμε άσεμνες εκφράσεις, προβοκάτσια και προπαγάνδα. Κάποιος διαχειριστής θα ελέγξει το σχόλιό σας και θα δημοσιευτεί το συντομότερο.