Αλήθεια, πόσο ειλικρινής είναι ο Ευριπίδης Στυλιανίδης;;;

Κατά καιρούς έχουμε απομονώσει φράσεις πολιτικών της Θράκης οι οποίες έχουν ανθρωπολογικό ενδιαφέρον και φανερώνουν υψηλό επίπεδο χιούμορ.

 

Είναι γνωστό ότι ο πρώην υπουργός εσωτερικών Ευριπίδης Στυλιανίδης τα έπαιξε όλα για όλα στις τελευταίες εθνικές εκλογές, επιστρατεύοντας το εθνικό χαρτί και πέτυχε διάνα. Ο υπαρκτός κίνδυνος να μην εκλεγεί χριστιανός βουλευτής στο νομό Ροδόπης, παρά μόνο ελεγχόμενοι από την Τουρκία, ήταν το ωραιότερο δώρο που μπορούσε να γίνει στον Ευριπίδη, καθώς αυτό του εξασφάλισε μια πρωτόγνωρη συσπείρωση του χριστιανικού εκλογικού σώματος, το οποίο και τον υπερψήφισε μαζικά, ακόμα και άσπονδοι εχθροί του μιάς και ξεκινούσε τους λόγους του με απλά λόγια στοχεύοντας στην τρομοκρατία του χριστιανικού πληθυσμού και βεβαίως αποκαλώντας ώς Τούρκους, αυτούς που on camera λέει σαν Έλληνες μουσουλμάνους. Επί της ουσίας, εφάρμοσε στον απόλυτο βαθμό το δόγμα του διαίρει και βασίλευε, όπως κάνει και η άλλη πλευρά ώστε να συσπειρώνει τους μουσουλμανικούς ψήφους.

 Θα σας παραθέσουμε, τι είχε γραφεί στην Πομακική εφημερίδα Ζαγάλισα για αυτό το γεγονός. Ο βουλευτής,πλέον, είχει πεί προεκλογικά: «Ο στόχος για δίκαιη και ισόρροπη εκπροσώπηση των σύνοικων στοιχείων, είναι ένας στόχος που υπακούει στις αρχές και τις αξίες της ανοιχτής δημοκρατικής κοινωνίας και πολιτική επιδίωξή μας είναι η ισοπολιτεία στην ελευθερία της συνείδησης. Προσωπικός μου αγώνας είναι αυτή τη στιγμή να αφυπνίσω τις ελεύθερες συνειδήσεις της μειονότητας να αντισταθούν στις πολιτικές χειραγώγησης.» (Παρατηρητής της Θράκης, 15.6.12, α.φ. 6056)
  Οι θεωρητικές ωραιολογίες του κρύβουν άφθονη υποκρισία, έως και ρατσισμό, καθώς στον όρο σύνοικα στοιχεία, υπονοεί μόνο δύο ενότητες, δηλαδή τους χριστιανούς και τους μουσουλμάνους, αρνούμενος να αντιμετωπίσει τις πληθυσμιακές ομάδες με κριτήρια πολιτισμικά και γλωσσικά.
  Η αναχρονιστική και πεπατημένη οδός της μίας μειονότητας, και όχι των τριών, δηλαδή Πομάκων, Τσιγγάνων και τουρκοφανών ή Τούρκων.
  Δεν στέκεται όμως μόνο εκεί, αλλά προχωρά πιο πέρα το δημοκρατικό συλλογισμό του και αναφέρει ότι «πολιτική του επιδίωξη είναι η ισοπολιτεία στην ελευθερία της έκφρασης». Γιατί δεν αναφέρεται στους Πομάκους; Η ελευθερία έκφρασης αποτελεί προνόμιο μόνο όσων ισχυρίζονται ότι είναι Τούρκοι; Για ποιες ελεύθερες συνειδήσεις μιλά και για ποια αφύπνιση;
  Μάλλον θα πρέπει να αφυπνισθεί ο ίδιος ή αυτοί που ακούν αυτά που εκστομίζει...

Ας αναφέρει, ΜΙΑ ΜΟΝΟ ενέργεια που έχει κάνει ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ για να αφυπνισθούν οι κεκοιμισμένες Πομακικές συνειδήσεις. Αν αναφέρει έστω ΜΙΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑ θα ανασκεύασουμε ΑΜΕΣΩΣ. Διαφορετικά όσα λέει είναι κατασκευάσματα, που προσβάλουν τον ίδιο και τους πολίτες της περιοχής, ιδιαίτερα δε, εμάς τους Πομάκους.

Περιμένουμε κάποιος να μας αναφέρει, έστω, ΜΙΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑ.

Ημι-εκτουρκισμένος Πομάκος

(Ζαγάλισα, Τεύχος 62, Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2012)

Ας βγάλουν τα συμπεράσματα τους οι κάτοικοι της Θράκης...

 Έτσι, για να ευθυμήσουμε...

                                                                                                   Σε θέση μάχης

                                                                                                          Άντερς Σβένσον